Aan alle inwoners van Zwartewaterland

Klik hier voor groot formaat. (PDF)

Aan alle inwoners van Zwartewaterland,

Het bijzondere jaar 2020 is bijna verleden tijd. Een jaar waarin heel de wereld in de greep raakte van het coronavirus.
Ons normale leven is dit jaar abrupt stil komen te staan.
Er zijn mensen overleden en dat gaat nog steeds door. Velen zijn ziek of hebben nog last van de gevolgen.
Zeker is dat het jaar 2020 diep in ons geheugen zal blijven gegrift.

En dat in een jaar waarin plannen waren gemaakt om onze bevrijding,
75 jaar geleden, te vieren. De coronacrisis laat zien hoe klein wij mensen zijn. Wij worden geraakt in onze vrijheden.

Uitgerekend dit jaar is er steeds meer verwarring op allerlei ethische gebieden. De waarde van het leven wordt steeds minder gerespecteerd en beschermd. Ongeboren leven wordt in de moederschoot weggenomen en de autonome mens moet zelf kunnen beslissen of en wanneer hij of zij ‘uit het leven wil stappen’. Recent ontspoorde in de 2e Kamer een op het oog eenvoudig debat Burgerschapsvorming in een radicale afkeuring van de identiteit van bijzonder onderwijs. Dat later bleek dat dit op feitelijke onjuistheden was gestoeld deed niet echt meer ter zake.
Kortom, veel om over na te denken en ons zelf af te vragen:
Waarom en waartoe?

In de gemeente Zwartewaterland zijn een groot aantal mensen overleden aan het coronavirus. Wij leven mee met de nabestaanden van deze mensen. We leven mee met de zieken. Met hen die ziek zijn geweest en de gevolgen van
dit virus nog steeds ondervinden.
We denken aan de personen die een vitaal beroep hebben. En aan de
ondernemers die soms hard geraakt worden door de gevolgen van het virus en hun levenswerk afgebroken zien worden. Met hen die hun baan en inkomen op de tocht zien staan. We leven mee met onze gezinnen, dé basis van onze samenleving waar de waarden- en normenpatronen worden overgedragen, en die het in deze tijden moeilijk hebben.

We leven mee met onze ouderen, gehandicapte medemensen
en alle anderen die nu aan den lijve ondervinden wat
eenzaamheid inhoudt. Ook leven we mee met onze jongeren
die in deze ‘corona-storm’ hun weg moeten zien te vinden.
We leven mee met allen die, op wat voor manier dan ook,
worden geraakt. Niemand uitgezonderd!

De golven van de coronacrisis zijn heftig en al zijn deze minder hoog
geworden, de storm is nog lang niet voorbij. Tijdens de laatste Algemene
Politieke Beschouwingen in de 2e Kamer haalde SGP-fractievoorzitter
Van der Staaij een lijfspreuk aan van de Vader des Vaderlands, Willem van Oranje. Zijn motto was: “Rustig te midden van woelige baren”.
En dat is wat de SGP Zwartewaterland wil nastreven in het komende jaar
bij leven en welzijn. Ondanks al het politieke gewoel rustig en kalm maar
ook alert en waakzaam blijven.

Het eind van dit bijzondere jaar nadert. Binnenkort mogen we het Heilsfeit
herdenken dat de Heere Jezus op deze aarde is gekomen om zondaren
zalig te maken. En dan geldt, ondanks alles, ter bemoediging, troost en hoop: “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij
is op Zijn schouders”.

Met vriendelijke groet,

Raadsfractie SGP Zwartewaterland